Όταν τα μέλη της οικογένειας αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, δημιουργούν μια πραγματικότητα διαφορετική. Αναδεικνύουν δηλαδή ένα σύνολο από ιδιότητες οι οποίες είναι διαφορετικές από τις ιδιότητες που έχει το κάθε μέλος ξεχωριστά.

Προσεγγίζουμε την οικογένεια σαν ένα σύστημα που τα μέλη του επικοινωνούν αμοιβαία με τον λόγο, τις πράξεις, τα συναισθήματα. Την ίδια ώρα μέσα σε αυτή την πολυπλοκότητα έχουμε την επιλογή να εστιάσουμε στα πρόσωπα ξεχωριστά ή το ζευγάρι.

Στην επικοινωνία, από τη σιωπή και τη δράση ως τον διάλογο και την προσωπική αφήγηση, μπορούμε να διακρίνουμε επαναλαμβανόμενα πρότυπα σκέψης και συμπεριφοράς, που συχνά μεταφέρουν πληροφορίες για τον τρόπο οργάνωσης της οικογένειας και τη διαγενεαλογική ιστορία του ατόμου.

Εκτός από τις εξωτερικές παραμέτρους του χρόνου και του τόπου, το θεραπευτικό πλαίσιο περιλαμβάνει τις σχέσεις, τα πρόσωπα, μαζί και ξεχωριστά, το περιεχόμενο της αφήγησης, τη γλώσσα, τον στόχο της θεραπείας. Το πλαίσιο γίνεται κατ' αυτόν τον τρόπο ορατός και μη ορατός χώρος γέννησης των νοημάτων, έκφρασης του συναισθήματος, εμπερίεξης των διεργασιών και την ίδια ώρα οδηγός μας για την επιλογή του συστήματος το οποίο καλούμε σε θεραπεία. Κυρίαρχο μέσο επικοινωνίας είναι ο διάλογος, προσδιοριστικός συντελεστής διαφοροποίησης.

Λαμβάνοντας υπόψη τις πρωταρχικές συστημικές παραδοχές και επίσης την επίδραση που είχαν οι μεταγενέστερες θεωρίες της κυβερνητικής β΄ τάξης, όπως αυτές του κονστρουκτιβισμού και του κοινωνικού κονστρουξιονισμού εισαγόμαστε σε μια πολυπλοκότερη θεραπευτική προσέγγιση της οικογένειας. Παράλληλα δηλαδή με την συνολική εικόνα των αλληλεπιδραστικών σχέσεων μεταξύ των μελών έχουμε την δυνατότητα να εστιάζουμε στο υποκείμενο, μέλος της οικογένειας, στην οικογένεια ως όλο ή το ζευγάρι.

Με την είσοδο στον εικοστό πρώτο αιώνα η συστημική ψυχοθεραπεία ενσωματώνει και εφαρμόζει αρχές από την διεπιστημονική οπτική της διαπροσωπικής νευροβιολογίας, Interpersonal Neurobiology (IPNB). Η ψυχοκοινωνική δουλειά του ψυχοθεραπευτή μπορεί να συνδέεται με τα ευρήματα της νευροβιολογίας, όπου ο εγκέφαλος και ο νούς συνεξετάζονται μαζί με τις σχέσεις και την επικοινωνία ως στοιχεία που ρυθμίζουν τη ροή της πληροφορίας-ενέργειας και ολοκληρώνουν τον άνθρωπο.